Naar de psycholoog gaan is vandaag, helaas, nog dikwijls taboe. Het gaat nog te vaak gepaard met schaamte en schakelaars die omgezet moeten worden. Ik kan het weten: ook ik moest zo’n gigantische schakelaar omzetten voordat ik een afspraak durfde maken.
Enkele maanden geleden begon het in mijn hoofd wat stroef te lopen. Ik voelde me slecht in mijn vel, sliep slecht en stond vaak op en ging slapen zonder die dag actief te zijn: ik werd geleefd. Naar de psycholoog gaan was al eens in mijn hoofd opgekomen, maar dan dacht ik ‘nee zo hoog zit het nog niet’. Ik ging mijn gevoelens en problemen minimaliseren om toch maar niet naar de psycholoog te moeten.
De mentale drempel
Toch maakte ik een afspraak. En eerlijk: dit ging niet zonder slag of stoot. Onderweg naar mijn psy kreeg ik een paniekaanval. Ik vond het idee zo beangstigend, dat mijn lichaam even niet meer wist hoe te ademen. Ook vond ik de eerste afspraak met mijn psycholoog awkward. In mijn hoofd ging het de hele tijd van ‘alééé zie mij hier nu zitten…’ ‘kom, wat doe ik hier eigenlijk?’. Maar het gesprek liep los en er ontstond een klik. Ik voelde me begrepen. wanneer ik niet uit mijn woorden kwam, kon mijn psy benoemen hoe ik me voelde, zonder het zelf te voelen. Ik voelde me op mijn gemak bij haar. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk dit is: vind een psy bij wie jij je thuisvoelt. Ik had geluk, maar als je je niet goed voelt bij je psycholoog, durf dan over te stappen naar een andere. Geloof me: hij/zij zal dit snappen als je het uitlegt, want deze persoon weet hoe belangrijk dit is voor het proces.
Praten met een psycholoog
Persoonlijk vond ik het opzoeken van een psycholoog erg verfrissend. De psycholoog wil er voor jou zijn, maar vanuit een professioneel standpunt. Je babbelt over werkelijk álles: je heden en je verleden, niet enkel over datgene waar je mee zit. Zo ziet hij/zij verbanden en helpt jou op die manier. Wat ik bijvoorbeeld moest horen was: ‘het is voor mensen moeilijk om mensen die hen nauw aan het hart liggen verwijten te maken, omdat het ons doet voelen alsof we niet van hen houden.’ Zo simpel, maar vernieuwend: het hielp me beide dingen van elkaar los te koppelen en bracht me een gezonde les bij: af en toe eens boos zijn op je geliefden is oké.
Een moment alleen met je verdriet werkt helend.
De band met een psycholoog is speciaal. Deze persoon staat kort bij je, want je legt je volledig bloot. Maar langs de andere kant staat hij/zij ver van je weg, want je ként hem of haar niet. Het blootgeven gaat zo makkelijker: ik kan mijn emoties bijvoorbeeld slecht tonen, maar bij mijn psy ging dit vanzelf. Zij zag me wenen, liet het gebeuren en reikte me een doos zakdoekjes aan (ja, dus écht zoals je het ziet in de films). Een psycholoog troost zelden zoals vrienden dit doen, en dit werkt helend: het geef je een moment alleen met je verdriet, wat zorgt voor opluchting.
Tips en tricks
Belangrijk: naar de psycholoog gaan is niet vanzelfsprekend. Je kan het niet, zoals we dat thuis zeggen, ‘tussen de soep en de pattaten’ doen. Het consult is praten over alle aspecten van jouw ‘ik’ en dat is fysiek én mentaal vermoeiend. 1 tip: plan lekker niets na je afspraak. Geef jezelf tijd om te bekomen en inzichten te laten inzinken. Over deze inzichten: als je net zo vergeetachtig bent als ik, kan het helpen belangrijke dingen uit je sessie in te spreken op je spraakrecorder. Zo kan je, wanneer je hier nood aan hebt, dit altijd opnieuw beluisteren. Help je hersenen even, dat gaan ze leuk vinden.
Selfcare is niet enkel een warm bad of een gezichtsmasker.
Wat is dikwijls het moeilijkst? Zeggen tegen je naasten: ‘ik ga naar de psycholoog’. Maak het jezelf dus makkelijk: noem je psycholoog, zoals ik dat doe, jouw 'psy’. Of gewoonweg iets wat jij goed vindt klinken. Het helpt, omdat 'psycholoog' in je gedachten vaak (thanks maatschappij) negatief klinkt. Dus: ik ga naar de psy. En geloof me, het is het waard. Selfcare is nu eenmaal niet alleen een warm bad of een gezichtsmasker. Als je het gevoel hebt dat ‘je het eigenlijk zou moeten doen’, doe het dan ook: het is het teken dat je er nood aan hebt. Voel jezelf belangrijk genoeg om de stap te zetten.
Kijk ook even onderstaand filmpje voor wat meer informatie en mogelijke vragen bij het intakegesprek: