Je eenzaam voelen als student: hoe kan dat?
Je leert een nieuwe stad vanbinnen en vanbuiten kennen, hebt leuke lessen en vakken en ontmoet continu nieuwe mensen... Dan kan je toch niet eenzaam zijn? Fout. Dat kan dus wel én is bovendien vaker voorkomend dan je zou denken. Wat als het, ondanks dat automatisch wordt aangenomen dat je studententijd the time of your life is, allemaal niet van een leien dakje loopt en het lelijke beestje genaamd 'eenzaamheid’ om de hoek komt loeren?
Enkele cijfers...
Het Nederlandse CBS (Centrale Bureau voor Statistiek) bracht in 2017 cijfers over dit fenomeen onder studenten aan het licht. Maar liefst 2,2% jongeren (leeftijd 18 tot en met 25) bleek ‘in sterke mate eenzaam’. Hoewel dat misschien weinig lijkt, komt het wel overeen met een slordige 34.000 jongeren die gevoelens van eenzaamheid ervaren. Dat is opeens niet meer zo weinig, toch? Hoewel het dus vaak lijkt alsof eenzaamheid slechts een enkeling treft, lijkt dat in werkelijkheid alles behalve waar te zijn. Dat bevestigt ook een enquête van de Radboud Universiteit waaruit blijkt dat 20%, of 1 op 5 studenten, zich weleens eenzaam voelt.
Het utopische studentenleven
Het feit dat het lijkt alsof eenzaamheid onder studenten niet lijkt te bestaan, komt vaak door de manier waarop we er zelf mee omgaan. Omdat het algemene beeld van het studentenleven zo rooskleurig is, namelijk feesten tot de zon opkomt en hele dagen plezier beleven met je vrienden, durven we hierdoor niet echt uitkomen voor het feit dat we ons soms of langdurig eenzaam voelen. Daardoor wordt dat kijk-hoeveel-plezier-ik-heb beeld alsmaar meer bestendigd en durven jongeren alsmaar minder praten over eenzaamheid en alle gevolgen hiervan. Onterecht dus, zo blijkt uit de cijfers hierboven. Ook sociale media spelen hierin een grote rol, want zoals al langer geweten worden negatieve gevoelens zelden tot nooit gedeeld. Daardoor ontstaat ook op Instagram, Facebook, Twitter, etc. een sfeer van positiviteit waar je moeilijk omheen kan: een sfeer die je het gevoel kan geven dat je alleen bent in je eenzaamheid en die je mogelijk nog dieper in de put kan duwen.
Oké, maar wat doe ik eraan?
De verandering van omgeving, nieuwe verplichtingen en verantwoordelijkheden kunnen je dit gevoel bezorgen. Maar: wat kan je er nu aan doen? Allereerst is het belangrijk jezelf wat tijd te geven om de veranderingen te laten bezinken en om alle gevoelens die daarmee gepaard gaan bewust te doorstaan. Wees niet te streng voor jezelf, praat jezelf geen schuldgevoel aan, aanvaard dat je gevoelens van eenzaamheid ervaart en weet dat er ook anderen zijn die dat meemaken. Daarnaast zijn er ook verenigingen op universiteiten en hogescholen waarbij jij je kan aansluiten, zoals studenten- of sportverenigingen. Je kan naschoolse workshops volgen die focussen op je passie zoals bijvoorbeeld toneel, fotografie, meditatie,… Bij al die initiatieven kan je proberen met mensen in contact te komen en echte, waardevolle connecties te leggen. Is dat niets voor jou? Dan kan je ook steeds proberen een babbeltje te slaan met mensen uit je lessen (want ja: ook zij zijn vaak zoekende, maar proberen dat niet te laten blijken uit angst). Trek je stoute schoenen aan, ga naast een nog onbekend iemand zitten en sla een babbeltje. Hoewel het in je hoofd een onoverkomelijk iets zal lijken, zal de uitkomst vaak beter zijn dan je verwacht: iedereen voelt zich zonder twijfel nog wat onwennig en is dus blij om af en toe wat te kunnen tateren tijdens de les.
Natuurlijk strooit corona met het hele eenzaamheidverhaal nog meer zout in de wonde. Maar, misschien is het kalf toch nog niet helemaal verdronken en kunnen we nu eindelijk het feit dat we allemaal, op enkele uitzonderingen na, lichtjes verslaafd lijken aan onze sociale media in ons voordeel gebruiken. Stuur bijvoorbeeld eens een Instagram DM naar die leuke meid uit je aula of retweet een tweet van die grappige jongeman uit je online les. Een band is sneller gelegd dan je denkt en als je eenmaal wat berichtjes verstuurd en gemeenschappelijke interesses ontdekt hebt, kan je hierna coronaproof afspreken om wat te gaan drinken of samen naar de les te gaan. Mits wat creativiteit zijn er heel wat manieren om verbinding te maken met anderen! Wees niet bang: de eerste stap zetten is voor iedereen een angstig moment, maar die trillende handen vergeet je al gauw als je er eenmaal een goede vriend of vriendin bij hebt.
Ook belangrijk om weten is dat, wanneer je langdurig slecht in je vel zit en je even door de bomen het bos niet meer ziet, er instanties en personen zijn bij wie je terechtkan. Elke universiteit of hogeschool biedt namelijk de mogelijkheid tot een afspraak bij een studentenpsycholoog. Die persoon kan luisteren naar hoe jij je voelt, helpen met je problemen en mogelijke oplossingen aanreiken. Studentenpsychologen zijn toegankelijk en zijn er om jou te helpen. Het is dus zeker geen slecht idee om een afspraak te maken en te praten over wat je dwarszit. Hieronder vind je een lijst met links naar de websites waarop jij meer informatie kan inwinnen en zelfs een afspraak kan maken.
We willen bij deze voor eens en voor altijd benadrukken dat je, als jij je ooit (als student zijnde) al eens eenzaam hebt gevoeld of je dat gevoel nog steeds ervaart, dus niet alleen bent. Je bent niet alleen in hoe je je voelt en er is wel degelijk licht aan het einde van de tunnel. Twijfel dus niet aan jezelf en denk vooral niet dat je abnormaal bent omdat je dit gevoel ervaart. Er is helemaal niets mis met je, integendeel. Hoewel het algemene gedachtegoed omtrent student-zijn ons wil laten geloven dat deze tijd van je leven enkel rozengeur en maneschijn is, weten wij ondertussen allang beter. Lief (en eerlijk) zijn dus, hé.
Enkele interessante linkjes:
Studentenpsychologen/-begeleiding
UHasselt - https://www.uhasselt.be/studentenpsychologen
UCLL
Leuven - https://www.ucll.be/studeren/student-aan-ucll/diensten-voor- studenten/diensten-voor-studenten-leuven-0/studentendiensten-leuven